ၾကယ္ေတြေၾကြတဲ့ ည

တစ္စစီပဲ့ေၾကသြားျပီ
လမ္းသင့္လုိ့ပဲလား
ေလပင့္လုိ့ပဲလား
မပ်က္ျပယ္နုိင္ေတာ့တဲ့ ေလထဲကစကားလုံးေတြအတြက္
ငါ့ရင္ဘတ္ေတြ အခုထိဖားဖုိျဖစ္ေနတုန္းပဲ ။

ငါေပးဆပ္ခဲ့ျပီးျပီပဲ
အေတာမသတ္နုိင္တဲ့ ဒီဆန္ဒေတြအတြက္
ငါ..ဘယ္ေလာက္ထိ ဆက္ေၾကြျပေနရအုံးမွာလဲ ။

အျပန္မရွိတဲ့ ဒီခရီးကုိမွ
မုိက္မဲစြာ ေလ်ွာက္မိခဲ့တဲ့ေကာင္ပါ..
ေရာင္စုံလြမ္းေနတဲ့ သူ့ဖုိင္တြဲၾကီးထဲက
(နုံခ်ာလြန္းလွတဲ့)
ဒီငနဲကုိ ထုတ္ပယ္လုိက္ပါေတာ့ ။
အေ၀းဆုံးရဲ့ အေ၀းကေန
မထင္မရွား ဘ၀ေလးနဲ့ပဲ
ငါ.....
သူ့န္းေတာ္ကုိ ဆက္လက္မြမ္းမံေနပါ့မယ္ ။ ။ ။

ဧဏီစုိး
၆.၂.၂၀၀၆