အေမ..ေနေကာင္းတယ္ေနာ္..
ရပ္ေ၀း ေျမျခားကုိ အေျခအေန၇ ေ၇ာက္ေနေပမဲ့
အေမ့ကုိ ဘယ္ေတာ့မွ သားမေမ့ပါဘူး..
အေမ့ရဲ့ ရုပ္ရည္ေတြ ဇရာေထာင္းလုိ့ အေရာင္ေတြေျပာင္းလဲ
အေမ့ရဲ့ ေျခလက္ေတြ ဇရာေျခြလုိ့ တြန့္ေၾကေနလဲ
သားသမီးအေပၚမွာထားတဲ့ အေမ့ေမတ္တာတရားဟာ
ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းလဲပါဘူး အေမ..
အေမေရ..
အခုတေလာ သားစာမက်က္ျဖစ္ဘူး..
က်က္လုိက္တဲ့ သခၤန္းစာေတြက
ရဟန္းေတာ္ေတြနဲ့ ျပည္သူေတြေျပးလြားေနတဲ့ ပုံရိပ္ေတြျဖစ္ျဖစ္ေနတယ္အေမ..
အခုတေလာ သားကဗ်ာေတြ သိပ္မေရးဘူး
ေရးလုိက္တဲ့ ကဗ်ာတုိင္းဟာလည္း
ကာရန္မမိ ေသြးညွီနံ့ေတြရရေနတယ္အေမ..
အေမ..တစ္ေယာက္ေကာ လုံျခဳံပါရဲ့လား...
မုန္ယဇ္ေနတ့ဲ ဆင္လုိ
(သခင္ကုိေတာင္ မခ်န္)
လာလာသမွ်လူေတြကုိ ထုိးေ၀ွ့တတ္တဲ့
အမဲရုိးခ်ီထားတဲ့ ေခြးလုိီ
(တစ္အိမ္ထဲက သူငယ္ခ်င္းကုိေတာင္မခ်န္)
လာလာသမွ် ေခြးေတြကုိ မာန္ဖီးျပီရန္မူတတ္တဲ့
စိတ္ၾကြေဆးျပားစားထားတဲ့ ငမုိက္သားလုိ
မိတ္ေဆြရန္သူေတာင္ မခြဲျခားတတ္တဲ့
ဒီရူးမုိက္သူေတြ ေအာက္မွာ
သား...ဘယ္လုိလုပ္ျပီး စိတ္ခ်နုိင္မွာလဲ အေမ..
သားကုိမေတြ့ယင္ အမကုိညွင္းဆဲ
အမကုိမေတြ့ယင္ အေမကုိ နွိက္ကြက္
လြတ္လပ္ျခင္းဆုိတာ ဘယ္မွာလဲ အေမ..
အေမ..ေရ
အေမအုိကုိ မဆုိထားနဲ့
အေမတုိ့ ဘုိးစဥ္ေဘာင္ဆက္ ကုိးကြယ္ခဲ့တ့ဲ
သာသနာ့၀န္ထမ္း ရွင္ရဟန္းစစ္စစ္ေတြကုိေတာင္
ေသနတ္နဲ့ျပစ္ ဒုတ္နဲ့ရိုက္နဲ့
အတင္း အၾကပ္ ဖိနွိက္ေနခဲ့တာ...
အေမရယ္
တစ္ဘ၀စာ ၀မ္းေရးေလးအတြက္
ျပည္သူေတြ အသက္ေပးရေလာက္ေအာင္
တစ္ဘ၀စာ ရပ္တည္ေရးအတြက္
ရွင္ရဟန္းေတြ ေသြးေျမက်ေလာက္ေအာင္
တစ္ဘ၀စာ ဇိမ္ခံေရးအတြက္
ျပည့္ဘဏ္နာေတြ ပ်က္ပ်က္ျပဳန္းေလာက္ေအာင္
မမုိက္ရုိင္းသင့္ခဲ့ပါဘူး အေမ...
ဒီဘ၀ ဒီမ်ွ႔ပဲ ထင္ပါရဲ့ အေမ
ျမင့္မုိရ္မက ေက်းဇူးၾကီးမားတဲ့ အေမအုိရဲမ်က္နွာကုိ
သားတစ္ေယာက္ ျမင္ရဖုိ့မလြယ္ေတာ့ဘူး
နွဳိင္းစရာ မရွိေအာင္ၾကီးမားတဲ့ အေမအုိရဲ့ ေက်းဇူးေတြကုိ
သားတစ္ေယာက္ လက္ေတြ့က်က် ဆပ္ရဖုိ့ မလြယ္ေတာ့ဘူး..
အုိ...အေမရယ္
အေမအုိ ဒီေလာကၾကီးထဲက မထြက္ခြါခင္
ေဟာဒီ ငရဲသားေတြ လက္က
သားတုိ့တေတြ အျမန္လြတ္ေျမာက္ပါရေစလား...
(အေမအုိနဲ့ ျပန္ဆုံနုိင္ဖုိ့ေလ)
အေမ..အေဖနွင့္ ေ၀းေနရသူ အားလုံး... သုိ့........
၂၂.တနလၤာေန့.၂၀၀၇
Monday, October 22, 2007
သုိ့.......အေမ
Posted by
elevator
at
9:53 PM
0
comments
Labels: သုိ့.......အေမ
Wednesday, October 17, 2007
အေမွာင္ေခတ္
ေန့ေတြ အလင္းမဲ့ေနတာၾကာျပီေလ
ညကလည္း ကုန္းေကာက္စရာမရွိေလာက္ေအာင္
သူ့ကုိသူ အေမွာင္ခ်လုိ့ ။
ဘ၀က
ေဖ်ာက္ဆိတ္ၾကယ္ေလာက္ေတာင္ မလင္းေတာ့
သြားေနတာလား
ရပ္ေနတာလား
ဘာမွကုိ မေသခ်ာဘူး ။
ေသခ်ာတာက
ဒီကဘာမွာ ငါတုိ့ေတြ ေနာက္ဆုံးေရာက္ေနတယ္ဆုိတာပဲ ။
ဒီလုိနဲ့
ျပားခ်ပ္ေနတ့ဲ ငါတုိ့၀မ္းေတြ
ခ်ဳပ္ၾကုိးထပ္ေနတဲ့ ငါတုိ့ပါးစပ္ေတြ
အနာဂတ္မဲ့ေနတ့ဲ ငါတုိ့ေကာင္းကင္ေတြ
ျပီး....
ေနရာတကာမွာ အနုိင္က်င့္ခံေနရတ့ဲ ငါတုိ့သမီးပ်ဳိေလးေတြ
ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ကာလ ဘယ္ကဘာထိ
(ေဟာဒီ အေမွာင္ထုရဲ့ေအာက္မွာ)
ဆက္လက္ အသုံးေတာ္ခံေနရအုံးမွာလဲ ။ ။ ။
၁၇.၁၀.၂၀၀၇
၇း၂၀ Wed day
Posted by
elevator
at
9:18 PM
0
comments
Labels: အေမွာင္ေခတ္
Tuesday, October 16, 2007
Monday, October 15, 2007
ေဘာ္ဒါၾကီး ပီေခ... သုိ့
မေၾကကြဲေတာ့ပါဘူး
ရင္နာနာနဲ့ အေၾကြေစာခဲ့သူေတြအတြက္...
ဒါဟာ ဆုံးရွုံးမွု့တစ္ခုဆုိရင္ေတာင္
သမုိင္းတစ္ခုေတာ့ သူတုိ့ ထားရစ္ခဲ့ၾကတာပဲ ။
ပီေခၾကီးေရ (yzarc rewop)
ငါတုိ့ရဲ့ ျငီးတြားသံေတြ
ငါတုိ့ရဲ့ ေတာက္ေခါက္သံေတြကုိ
ရင္ခြင္ထဲ
ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီး သိမ္းထားရက္နုိင္ပါေပတယ္ ။
မဆံ့မျပဲနဲ့
တစ္စစီေပါက္ ကြဲလာမဲ့တစ္ေန့ထိ
အသင္ပီေခ
မုိက္မုိက္ကန္းကန္းနဲ့ လြယ္ပုိက္ထားေတာ့မွာလား ။
"သမုဒ္ဒရာထက္
ခဏတက္တဲ့ ေရပြက္" တဲ့ ့့့့့့့့့့။
့
တကယ့္ေၾကကြဲစရာပါပဲ
ျမင့္ျမင့္ ျမတ္ျမတ္ တရားသံေတြအတြက္
ပီေခ့ နားေတြ ဆြံ့အေနတယ္
ျမင့္ျမင့္ျမတ္ျမတ္ ရုပ္ပြားေတာ္ေတြအတြက္
ပီေခ့ မ်က္လုံးေတြကန္းေနခဲ့တယ္ ။
ပီေခေရ
ူမင္းေၾကာင့္ ဒုိ့လမ္းေတြ မေျဖာင့္ျဖူးေတာ့ဘူး
မင္းေၾကာင့္ ဒုိ့အိမ္ေတြ အမုိးမလုံေတာ့ဘူး
မင္းေၾကာင့္ ဒုိ့ဘ၀ေတြ အလင္းမရွိေတာ့ဘူး
မင္းေၾကာင့္ ဒုိ့အနာဂတ္ေတြ မလွပေတာ့ဘူး ။
ပီေခေရ
မင္း လုုုပ္ရက္ခဲ့တယ္ကြာ
မင္းလက္မွာ ျမင့္ျမတ္သူေတြရဲ့ ေသြးေတြေပက်ံေနတယ္
မင္း ဘက္နက္ထိပ္မွာ ဒုိ့လူမ်ဳိးစစ္စစ္ေတြရဲ့ ေသြးေတြ (ရန္သူမဟုတ္.ဖက္ဆစ္ သူပုန္လည္း မဟုတ္ပါ) ကပ္ျငိေနတယ္ ။
ပီေခေရ
မင္း...
မင္း...
မင္းေတာ့ကြာ ။ ။
anaggha
Posted by
elevator
at
8:58 PM
0
comments
Labels: ကဗ်ာ...ေဘာ္ဒါၾကီး ပီေခ..သုိ့
Thursday, October 11, 2007
ပန္းတုိင္
ျဖစ္ခဲ့သမ်ွလြမ္းေမာဖြယ္
ျပန္ေျပာင္းကာ မတြယ္နဲ့
ေျမာင္းၾကားထဲမွာခ်
ဒို္င္ယာရီေဟာင္းမွာ ထည့္ပစ္ျပီး
ေန့သစ္ကုိ ရွာ
အင္ဂ်င္အသစ္ကုိ ေျပာင္းတပ္
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ခေရာင္းလမ္းေတြကုိ
အျပင္းသာ ေက်ာ္ျဖတ္
ေလညွင္းတုိ့ရဲ့ ဆဲဆုိသံ
ခေရာင္းလမ္းရဲ့ ျငီးတြားသံေတြကုိ
ဂရုမစိုက္
ငါလုိတဲ့ ခရီးပန္းတုိင္သုိ့
တည့္တည့္ မတ္မတ္ ဦးတည္လုိ့သာ ။ ။
ဧဏီစုိး
Posted by
elevator
at
9:41 PM
0
comments
Labels: ပန္းတုိင္
Wednesday, October 10, 2007
အေတြး
က်ြန္ေတာ္ဟာ
အၾကားအျမင္ေတာ့မရပါဘူး
ဒါေပမဲ့
ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားတတ္ပါတယ္ ။
က်ြန္ေတာ္မွာ
မ်က္စိနွစ္လုံးပါ ပါတယ္
ဒါေပမဲ့
တခါတရံမွာမျမင္တတ္ပါဘူး ။
ဒုိ့တေတြဟာ
အနာဂတ္ရဲ့ သားေကာင္းသာ ျဖစ္သင့္တယ္
အနာဂတ္ရဲ့ သားေကာင္ မျဖစ္သင့္ဘူး ။ ။
Posted by
elevator
at
10:52 PM
0
comments
Labels: အေတြး