တေစၦပူးျခင္း

(၁)
အတိတ္ေမ့သြားတယ္
မေန့က ဘာျဖစ္ခဲ့တယ္ ငါ..မသိဘူး
အဲဒီ မသိတာကုိပဲ
ငါ...တကယ္မသိဘူး ။
(၂)
ေသာကမ်က္နွာနဲ့လူေတြ
ငါ့ေဘးမွာ ၀ုိင္းအုံေနၾကတယ္
နတ္ဆရာလုိ လူၾကီးတစ္ေယာက္ကလည္း
ပါးစပ္က ပြစိပြစိ ရြတ္ဆုိေနျပီး
ငါးပက္သလုိ
ငါ့ ကုိယ္ထဲက မေကာင္းဆုိး၀ါးကုိ ပက္ထုတ္ေနတယ္ ။
တခ်ဳိ့က ယက္ခပ္ေပးတယ္
တခ်ဳ့ိက ငါ့ နွာေခါင္းကုိ ဘာမွန္းမသိတ့ဲ ေဆးရည္ေတြသုတ္တယ္
တခ်ဳ့ိက ငါ့ ေျခေထာက္ကုိ အသားကုန္နွိပ္တယ္ ။
(၃)
လက္ရွိ အသက္သြင္းထားတဲ့
ေလာေလာလတ္လတ္ တဒဂၤေလးကုိေတာင္ ငါ မသိဘူး
ငါ့ရဲ့ ျဖစ္တည္မွဳ့ဟာ
ငါ့ ခႏၶာနဲ့ ငါ့ စိတ္မဟုတ္ဘူး
ငါ စကားေျပာတယ္
အသံ မထြက္ဘူး
ငါၾကည့္တယ္
(လမုိက္ညမွာ ဘလက္ဘုတ္ မဲမဲၾကီးကုိ မ်က္မွန္အမဲ တပ္ၾကည့္သလုိမ်ဳိး)
ငါ ဘာမွမျမင္ရဘူး ။
(၄)
ငါ ျဖစ္တည္တယ္
ငါ့ရဲ့ ျဖစ္တည္မွဳ့ဟာ
ေျခနွစ္ေခ်ာင္းလား
နာေခါင္း နွစ္ေပါက္လား
အသဲနွလုံးလား ဆုိတာ ငါ တကယ္မသိဘူး ။
(၅)
ဒီလုိမ်ဳိး
တေစၦပူး၀င္ျခင္းခံရတဲ့ ငါ့ လက္က်န္ အခ်ိန္
ရွင္လ်က္ေသေနတဲ့ ျဖဴဖတ္ဖတ္ ငါ့ မ်က္နွာ
မိတ္ေဆြတုိ့ရဲ့ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားက တီးတုိးအသံ
ငါ..တကယ္မသိဘူး ။
(၆)
ငါ....
ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ျပန္ရွင္သန္နုိင္မွာလဲ
တေစၦပူး၀င္ျခင္း မရွိတဲ့
တေစၦတစ္ေကာင္မွလည္း မရွိတ့ဲ
အထက္ေခ်ာင္းက ေခါင္းေလာင္းျမဳိ့ေတာ္ကုိေလ ။ ။ ။

** တကယ္ေတာ့ အထက္ေခ်ာင္းဆုိတာေရာ..ေခါင္းေလာင္းျမဳိ့ေတာ္ ဆုိတာေရာ တကယ္ရွိမရွိ က်ြန္ေတာ္
တကယ္မသိပါ ။ ။ ။
25,12,2007
Christmas Night

အေတြး

က်ြန္ေတာ္ဟာ အၾကားအျမင္ေတာ့မရပါဘူး
ဒါေပမဲ့
ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားတတ္ပါတယ္ ။

က်ြန္ေတာ့္မွာ မ်က္စိနွစ္လုံးပါ ပါတယ္
ဒါေပမဲ့
တခါတရံမွာ မျမင္တတ္ပါဘူး ။

ပန္းေတြဟာ ေမွြးပ့်ံတယ္ဆုိေပမဲ့
ပန္းတုိင္း မဟုတ္ဘူးဆုိတာ သတိျပဳရမယ္ ။

ျပီး.....
ဒုိ့တေတြဟာ အနာဂတ္ရဲ့ "သားေကာင္း” သာ ျဖစ္သင့္တယ္
အနာဂတ္ရဲ့ "သားေကာင္" မျဖစ္သင့္ဘူး ။ ။ ။

လူ ့ဘ၀ အေျခခံ

ဘာထုတ္လုပ္မွဳ့မွမရွိဘဲ
ဘာေနာေလ့ဂ်္မွ မေပးနုိင္ပဲ
ပစၥည္းေတြကုိခ်ည္းသိမ္းတတ္တဲ့
ေဟာဒီ လက္ေတြကုိ မလုိခ်င္ေတာ့ဘူး ။

ဟန္ေဆာင္နုိင္မွ အစားေခ်ာင္တဲ့ လူ့၀န္းက်င္မွာ
လူ့ယုံၾကည္မွဳ့
လူ့ေစတနာ
လူ့ရက္ေရာမွဳ့ေတြကုိ ေခါင္းပံုျဖတ္တတ္တဲ့
လူ့ဟန္ေဆာင္ ဆရာေတြကုိလည္း မလုိျခင္ေတာ့ဘူး ။

ပညာကခ်ိနွဲ ့
အသိဥာဏ္က နဳံနဲနဲ ့
ပိတ္ျဖဴ၀တ္ရင္ သူေတာ္စင္ထင္တတ္တဲ့
ဒုိ့ လူမ်ဳိးစစ္စစ္ေတြကုိလည္းမုန္းတယ္ ။

မျမင္ရတ့ဲ ခ်မ္းသာမွဳ့ကုိေမွ်ာ္ကုိးျပီး
ဘာမဟုတ္တဲ့ အေဆာင္ယၾတာေတြၾကား
ဗ်ာမ်ားတတ္တဲ့
ေထရ၀ါဒ အမည္ခံေတြကုိလည္း မုန္းတယ္ ။

ေဟာဒီ လူ့၀န္းက်င္ စစ္စစ္မွာ
အေျခခံလုိအပ္ခ်က္ဟာ "အသိဥာဏ္ပညာ"
"ဟန္ေဆာင္ဆရာ" မဟုတ္ဘူး
"အေဆာင္ယၾတာ" မဟုတ္ဘူး ။ ။ ။

၁၄.၁၂.၂၀၀၇
ေသာၾကာေန့
ဆင္းရဲတြင္းနက္ေနေသာ ေရြွျမန္မာမ်ားနွင့္ ေထရ၀ါဒအမည္ခံတခ်ဳိ့ကုိ ေတြ ့ျမင္မိေသာေၾကာင့္......

လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ

မွဳိင္းညု့ိညု့ိေတာင္တန္းေတြနဲ့ စိမ္းျမျမေတာတန္းေတြက ေပၚလူးရွင္းေတြ သိပ္သည္းလွတဲ့ ျမဳ့ိျပဘ၀န့ဲေတာ့ တျခားဆီပဲ ၊ ဟုတ္တယ္...ငါခရီးထြက္ခဲ့တယ္..ေမြတစ္ေကာင္လုိ ေကြ ့ပတ္တဲ့ေတာင္တက္လမ္းေတြက ငယ္ငယ္က ဖတ္ခဲ့ရတ့ဲ နေႏၵာပနႏၵနဂါးမင္းပန္ခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လုိ....လမ္းေတြက ေကြ့ေကြ့ေကာက္ေကာက္...


ေတာင္တက္လမ္းက ျမင့္လြန္းေတာ့ တအီအီနဲ့ ဟုိင္းလပ္ေလးလဲ မီးခုိးေတြအူလု့ိ....သူ မနုိင္၀န္ထမ္းခဲ့တာပဲ..
ကားဆုိတာ......အဲ.....လူဆုိတာနုိင္ရာ၀န္ကုိပဲ ထမ္းရျပီး..တန္ရာကိုပဲ ေမ်ွာ္လင့္ရမွာေလ...ဒီနိယာမကုိ သစၥာေဖာက္လုိ့ လူ့ဘ၀ၾကီး ဂ်ြန္ထုိးေမွာက္ခုံျဖစ္ရတာ ......( အဲဒါ....ယုံသလား?????)
ေတာင္တန္းေဒသဆုိတာ ေအးတယ္ေလ...ေတာင္နံရံေတြမွာ နွင္းေတြကေ၀့လုိ့....ဒီၾကားထဲ ကားေလကတုိးေတာ့ ပါလာတ့ဲ အ၀တ္နဲ့ အသားမွန္သမွ်မေပၚရေအာင္ ဆြဲအုပ္လုိက္ရတယ္...(မ်က္နွာက လြဲလုိ့)


တအိအိနဲ့ နွစ္နာရီေလာက္ျဖတ္သန္းျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ သြပ္မုိး အုပ္ကာ အေဆာက္အဦးေတြ အေပၚစီးကျမင္ရ
တယ္...ကားတခ်ဳိ့ေမာင္းနွင္ေနျပီး လူတစ္ခ်ဳိ့ေျခရွဳပ္ေနၾကတယ္...ရြာလယ္ေစ်းကေတာ့ အရွဳပ္ဆုံးေပါ့...ေနာက္ မွသိရတာက အုန္ဖင္ရြာ{ Um Phyin Village} တဲ့ေလ.. သူတုိ့နုိင္ငံကရြာေတြက ျမဳ့ိနဲ့မျခား...ပညာေရး..
ေဆးေပးခန္း..ဆက္သြယ္ေရးအတြက္ လမ္းေဘးဖုန္းမ်ား... ေတာင္တက္လမ္းေတြသာဆုိတယ္..လမ္းေတြက ျဖဴးလုိ့...က်ြန္ေတာ္တုိ့ရြာက (အဲ..ေလ..နုိင္ငံက) က်ဳိင္းတုံ-ေတာင္ၾကီးလမ္းနဲ့ နွဳိင္းယွဥ္ၾကည့္မိတယ္.. "သိပ္မကြာ ပါဘူးကြာ" ဒါဆို မလုံေလာက္ေသးဘူး... "တျခားဆီပဲ" ဒါလဲ သိပ္မျပည့္စုံေသးဘူး..."နုိင္းစရာ အေၾကာင္းကုိ မရွိဘူးဘူး" တ့ဲ....ေဘာ္ဒါတစ္ေယာက္က ၀င္ေျပာတယ္..သူကထပ္ဖြင့္တယ္.
"နွဳိင္းယွဥ္တယ္ဆုိတာ သိပ္မကြာ တဲ့ အရာေတြကုိပဲ နွဳိင္းယွဥ္ၾကတာ..အရည္အေသြး ကြာျခားလြန္းတဲ့ အရာနွစ္ခုကုိ နွဳိင္းယွဥ္စရာ အေၾကာင္းမ ရွိဘူး" တဲ့..အင္း ... သူေျပာေတာ့လည္း.. အဟုတ္....


က်ြန္ေတာ္တု့ိခရီးက ဒီမွာ မဆုံးေသးဘူး.. ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ ထပ္စီးလုိက္ရတယ္...အုန္းျပန့္ ကမ့္ {Um Pyane Camp} တ့ဲ... လမ္းအျပည့္ ျဖတ္တားထားတဲ့ ဂိတ္ၾကီးနဲ့ ပုလိပ္တစ္ေကာင္က ေစာင့္ၾကဳိေနတယ္..
သူဘာ မွမေျပာခင္မွာပဲ သူ့အၾကဳက္သိတဲ့ ေဘာ္ဒါတစ္ေယာက္က အားကစားစာေစာင္ၾကီးတစ္ခုကုိ ထုိးေပးလုိက္တယ္. .. ဘာခ်က္ကင္း..ဘာကြက္ရွင္း {Checking & Question} မွ မလာဘဲ ဒုိ့ေလးေယာက္အတြက္ ကားထားတဲ့ အတားၾကီး ဖယ္သြားတယ္..”ေအာ္ ဒီမွာလည္း ဒါမ်ဳိးေတြ ရွိတာပဲလား” လုိ့ က်ြန္ေတာ္က စပ္စုလုိက္ေတာ့ ”ရွိတယ္..ေရြနုိင္ငံေတာ္ၾကီး က ျမ၀တီတဲ့ နီးလုိ့ေလ” တ့ဲ...မဲေဆာက္မွာေနျပီး ရင့္က်က္ေနတဲ့ ေဘာ္ဒါၾကီးက ရွင္းျပတယ္..
ဒီလုိနဲ့ ကမ့္လမ္းအတုိင္းေလွ်ာက္လာတယ္...၀ါသနာအရ ေတြ့သမွ်ကုိ ေလ့လာၾကည့္ေတာ့ အိမ္ေတြက ၀ါးကာ.. ၀ါးခင္း..အမုိးက ဓနိ..တကယ့္ကုိ လုံလုံျခဳံျခဳံပါပဲ.. ဆယ္ပုံ ပုံ ခုနွစ္ပုံေလာက္ေသာ အိမ္ေတြက အေပၚစက္ ေအာက္စက္နဲ့..ညဆုိလည္း လစဥ္ေက်းေပးရတဲ့ မီးစက္နဲ့... ထိန္ထိန္ကုိ လင္းလုိ့...ေအာ္...က်ြန္ေတာ္တုိ့ေရာက္ေနတာက ဒုကၡသည္စခန္းတဲ့...ဒုိ့ရြာက..အဲ. ဒုိ့နုိင္ငံေတာ္ၾကီးက ရြာေတြနဲ့ကြာပ....................


အဂၤလိပ္စကားပုံတစ္ခုရွိတယ္.."Some facts are more stranger than ficition" တ့ဲ..”တခ်ဳိ့ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ ေတြဟာ စိတ္ကူးယဥ္၀တၳဳေတြထက္ ပုိဆန္းၾကယ္တယ္” တ့ဲ..မွန္လုိက္တဲ့ျဖစ္ခ်င္းေလ..တကယ္ပါ..ဒီေနရာမွာ (ငယ္ငယ္က ဆရာ တစ္ေယာက္ရဲ့ ေလကုိ ဖမ္းျပီးေျပာရယင္) ထမေရေသာက္ဖက္ ေခါင္းေခါက္ဖက္ေတြနဲ့ လာေတြ ့ရမယ္လုိ့ လုံး၀ လုံး၀ကုိ ေတြးမထားခဲ့ ပါဘူး..လက္ေတြ့မွာေတာ့ ရွစ္နွစ္ေလာက္ကြဲကြာခ့ဲျပီး ရွစ္နွစ္ေလာက္ ရန္ကုန္မွာ အတူေနဖူးတ့ဲ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကုိ တုိက္တုိက္ ဆုိင္ဆုိင္ အဲဒီမွာ လာေတြ့ရတယ္...မခ်ိန္းဆုိပါပဲ ဆုိက္ဆုိက္ျမဳိက္ျမဳိက္ၾကီးသြားခဲ့တာလည္း သူေနတဲ့ေက်ာင္းတည့္တည့္ကုိ..ေနာက္တစ္ ေယာက္က ရန္ကုန္ အေမရိကန္ စင္တာ"Crossroad Cafe" သင္တန္းမွာ အတူတက္ခဲ့ဖူးတ့ဲ သူငယ္ခ်င္း..သူက လူရြွင္ေတာ္တစ္ ေယာက္လုိ မ်က္နွာကုိက ပ်က္လုံးေတြအျပည့္..ျပီးေတာ့ Class Clown..အလြန္သိကၡာၾကီးတ့ဲ ဆရာေတာင္ သူ့ေၾကာင့္မ်က္ရည္၀ဲဖူး တယ္.. ရယ္ရလြန္းလုိ့...ေနာက္တစ္ေယာက္က ဆိပ္ကမ္းသာလမ္းက ဒုိ့ရဲ့ မားသား ကလပ္(စ္) ျဖစ္တဲ့ UMA မွာ အတူတူက်င္လည္ ခဲ့ဖူးသူ...တခ်ဳိ့လည္း လူခ်င္းမရင္းနီးေပမဲ့ ရန္ကုန္က Classes ေတြမွာ ေျခခ်င္းထပ္ဖူးသူေတြ...တစုံတရာရဲ့ ဖိနွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မွဳ့ေၾကာင့္..တစုံတရာရဲ့
ျခိမ္းေျခာက္မွဳ့ေၾကာင့္..အဲဒီ တစုံတရာရဲ့ လူသားမဆန္မွဳ့ေၾကာင့္ သူတ့ုိေတြ အမိေျမနဲ့ ေ၀းေနရေပမဲ့ အျပဳံးမပ်က္ၾကသလုိ စိတ္ဓာတ္လည္းမက်ၾကပါဘူး..အမိေျမရဲ့ လြတ္ေျမာက္မွဳ့ကုိ ငံ့လင့္ေနၾကသလုိ တတ္နုိင္သမွ်လည္း တုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾက ၀င္ေနၾကသူေတြေလ..တညမွာ ပါတီေပးရင္း သူတုိ့က ေၾကြးေၾကာ္လုိက္ေသးတယ္ ”ဒါဟာ ဒုိ့ေနဖူးသမွ်ေတြထဲမွာေတာ့ တကယ့္ကုိ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမေလ” တ့ဲ..

( ေနာက္မွသိရတာက သူတုိ့ဟာ ေရြွနုိင္ငံက လဲြျပီး ဘယ္ကုိမွ မေရာက္ဖူးၾကသူေတြပါတ့ဲ ဗ်ား)


၂၆.၁၁.၂၀၀၇
အုန္းပ်န့္ ဒုကၡသည္စခန္း ေရာက္ အမွတ္တရ.....

အေမွာင္ကဘာ (သုိ့) RAMNAYM

က်ြမ္းတေျမ့ေျမ့
တေငြ ့ေငြ ့ေလာင္
ဘ၀ေထာင္ထဲ
ခ်ဳပ္ေနွာင္ဆုိ့ပိတ္
ဒုိ့..အတိတ္သည္.....
..........................
..........................
..........................

အေမွာင္လြမ္းျခဳံ
ဒီ အသုိက္ျမဳံထဲ
အလင္းမသိ
ၾကယ္မရွိဘူး
ပန္းတုိင္ဆုိတာ ေ၀းလာေ၀း ။ ။ ။

18.Nov.2550
Frid day

အျပီးပုိင္ နွဳတ္ဆက္ျခင္း

ေလာေလာလတ္လတ္ စီးဆင္းသြားတဲ့
ေဟာဒီမ်က္ရည္ေတြ မခမ္းေခ်ာက္ေသးဘူး ၊

ထပ္မေၾကကဲြပါရေစနဲ့
တုိးတုိးညွင္းညွင္းနဲ့
ငါ့ရဲ့ေလဟာနယ္ဟာ
ငါ့...ရြက္ေၾကြေတြကုိသာ သယ္ေဆာင္ပါေစေတာ့ ၊

နင္းေခ် ကန္ေက်ာက္ခံရဖု့ိကုိက
ေမြးရာပါ ကံနာတစ္ခုျဖစ္ခဲ့ယင္
ဒီမွာပဲ လက္ျပနွဳတ္ဆက္လုိက္ပါရဲ့ ၊

ေ၀ွ့ခနဲ့တုိက္ခတ္သြားတဲ့ေလေျပဟာ
ရင္ဘတ္ဗလာနဲ့ငါပါ ၊

ဘယ္လုိ ပါေဖါင္းမင့္(စ္)* မ်ဳိးမွ မလာပါနဲ့ေတာ့
မင္းလက္လွဳပ္ရာ က ရေလာက္ေအာင္
ငါကုိယ္တုိင္က ရုပ္ေသးရုပ္မဟုတ္သလုိ
မင္းကလည္း ၾကဳိးဆြဲဆရာ မဟုတ္ေတာ့
ဒီဇာတ္ခုံေပၚမွာ
မင္းနဲ့ငါဟာ
ဘာ ဖန္ရွင္း# မွကုိ မရွိေတာ့ဘူး ။ ။ ။

* performance
# function

16.Nov.2007
Frid day

အိမ္လြမ္းသူ

လြမ္းမိတယ္
မွဳိင္းပ်ပ်ေတာင္တန္းေတြနဲ့
အစီအရီေပါက္ေနတဲ့ ထန္းေတာေတြကုိေလ။

ဘယ္ေတာ့မ်ား ျပန္နမ္းရွုိက္ခြင့္ရမွာလဲ
စပါးခင္းေတြကုိ ျဖတ္သန္းျပီး တုိက္ခတ္လာတဲ့ေလေတြကုိေလ။

လြမ္းတယ္
ဆည္းဆာေအာက္မွာ
ေရခပ္ဆင္းတဲ့ ညီငယ္ ညီမငယ္ေတြကုိလြမ္းတယ္။
ဖုံတေထာင္းေထာင္းနဲ့
လွည္းလမ္းၾကီးကုိလည္းလြမ္းတယ္။
ဖေယာင္းတုိင္မီးေလးေအာင္မွာ
ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ရင္း
စကားစျမည္ ေျပာခဲ့ရတဲ့ညေတြကုိလြမ္းတယ္။

ငါ...နွုတ္မဆက္ခဲ့ပါဘူး
ဒါေပမဲ့
လမ္းခြဲခဲ့ရတယ္။
ငါ...မငုိေက်ြးခဲ့ပါဘူး
ဒါေပမ့ဲ မ်က္ရည္ေတြျဖဳိင္ခဲ့တယ္။

ဒီ...အတိတ္ရဲ့တံစက္ျမိတ္ထဲ
ငါ့အိပ္မက္ေတြ ဘယ္ေတာ့ျပန္ေျခခ်ခြင့္ရမွာလဲ..
နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ့
ဆြဲမိဆြဲရာတြယ္ကပ္ေနရသူေတြထဲ
ေျခသလုံးကုိ အိမ္တုိင္လုပ္ေနရတဲ့ ေဟာဒီ ငနဲတစ္ေယာက္ကေတာ့
အခုထိ အိမ္မျပန္နုိင္ေသးဘူး ။ ။ ။