တေစၦပူးျခင္း

(၁)
အတိတ္ေမ့သြားတယ္
မေန့က ဘာျဖစ္ခဲ့တယ္ ငါ..မသိဘူး
အဲဒီ မသိတာကုိပဲ
ငါ...တကယ္မသိဘူး ။
(၂)
ေသာကမ်က္နွာနဲ့လူေတြ
ငါ့ေဘးမွာ ၀ုိင္းအုံေနၾကတယ္
နတ္ဆရာလုိ လူၾကီးတစ္ေယာက္ကလည္း
ပါးစပ္က ပြစိပြစိ ရြတ္ဆုိေနျပီး
ငါးပက္သလုိ
ငါ့ ကုိယ္ထဲက မေကာင္းဆုိး၀ါးကုိ ပက္ထုတ္ေနတယ္ ။
တခ်ဳိ့က ယက္ခပ္ေပးတယ္
တခ်ဳ့ိက ငါ့ နွာေခါင္းကုိ ဘာမွန္းမသိတ့ဲ ေဆးရည္ေတြသုတ္တယ္
တခ်ဳ့ိက ငါ့ ေျခေထာက္ကုိ အသားကုန္နွိပ္တယ္ ။
(၃)
လက္ရွိ အသက္သြင္းထားတဲ့
ေလာေလာလတ္လတ္ တဒဂၤေလးကုိေတာင္ ငါ မသိဘူး
ငါ့ရဲ့ ျဖစ္တည္မွဳ့ဟာ
ငါ့ ခႏၶာနဲ့ ငါ့ စိတ္မဟုတ္ဘူး
ငါ စကားေျပာတယ္
အသံ မထြက္ဘူး
ငါၾကည့္တယ္
(လမုိက္ညမွာ ဘလက္ဘုတ္ မဲမဲၾကီးကုိ မ်က္မွန္အမဲ တပ္ၾကည့္သလုိမ်ဳိး)
ငါ ဘာမွမျမင္ရဘူး ။
(၄)
ငါ ျဖစ္တည္တယ္
ငါ့ရဲ့ ျဖစ္တည္မွဳ့ဟာ
ေျခနွစ္ေခ်ာင္းလား
နာေခါင္း နွစ္ေပါက္လား
အသဲနွလုံးလား ဆုိတာ ငါ တကယ္မသိဘူး ။
(၅)
ဒီလုိမ်ဳိး
တေစၦပူး၀င္ျခင္းခံရတဲ့ ငါ့ လက္က်န္ အခ်ိန္
ရွင္လ်က္ေသေနတဲ့ ျဖဴဖတ္ဖတ္ ငါ့ မ်က္နွာ
မိတ္ေဆြတုိ့ရဲ့ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားက တီးတုိးအသံ
ငါ..တကယ္မသိဘူး ။
(၆)
ငါ....
ဘယ္ေတာ့မ်ားမွ ျပန္ရွင္သန္နုိင္မွာလဲ
တေစၦပူး၀င္ျခင္း မရွိတဲ့
တေစၦတစ္ေကာင္မွလည္း မရွိတ့ဲ
အထက္ေခ်ာင္းက ေခါင္းေလာင္းျမဳိ့ေတာ္ကုိေလ ။ ။ ။

** တကယ္ေတာ့ အထက္ေခ်ာင္းဆုိတာေရာ..ေခါင္းေလာင္းျမဳိ့ေတာ္ ဆုိတာေရာ တကယ္ရွိမရွိ က်ြန္ေတာ္
တကယ္မသိပါ ။ ။ ။
25,12,2007
Christmas Night

အေတြး

က်ြန္ေတာ္ဟာ အၾကားအျမင္ေတာ့မရပါဘူး
ဒါေပမဲ့
ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားတတ္ပါတယ္ ။

က်ြန္ေတာ့္မွာ မ်က္စိနွစ္လုံးပါ ပါတယ္
ဒါေပမဲ့
တခါတရံမွာ မျမင္တတ္ပါဘူး ။

ပန္းေတြဟာ ေမွြးပ့်ံတယ္ဆုိေပမဲ့
ပန္းတုိင္း မဟုတ္ဘူးဆုိတာ သတိျပဳရမယ္ ။

ျပီး.....
ဒုိ့တေတြဟာ အနာဂတ္ရဲ့ "သားေကာင္း” သာ ျဖစ္သင့္တယ္
အနာဂတ္ရဲ့ "သားေကာင္" မျဖစ္သင့္ဘူး ။ ။ ။

လူ ့ဘ၀ အေျခခံ

ဘာထုတ္လုပ္မွဳ့မွမရွိဘဲ
ဘာေနာေလ့ဂ်္မွ မေပးနုိင္ပဲ
ပစၥည္းေတြကုိခ်ည္းသိမ္းတတ္တဲ့
ေဟာဒီ လက္ေတြကုိ မလုိခ်င္ေတာ့ဘူး ။

ဟန္ေဆာင္နုိင္မွ အစားေခ်ာင္တဲ့ လူ့၀န္းက်င္မွာ
လူ့ယုံၾကည္မွဳ့
လူ့ေစတနာ
လူ့ရက္ေရာမွဳ့ေတြကုိ ေခါင္းပံုျဖတ္တတ္တဲ့
လူ့ဟန္ေဆာင္ ဆရာေတြကုိလည္း မလုိျခင္ေတာ့ဘူး ။

ပညာကခ်ိနွဲ ့
အသိဥာဏ္က နဳံနဲနဲ ့
ပိတ္ျဖဴ၀တ္ရင္ သူေတာ္စင္ထင္တတ္တဲ့
ဒုိ့ လူမ်ဳိးစစ္စစ္ေတြကုိလည္းမုန္းတယ္ ။

မျမင္ရတ့ဲ ခ်မ္းသာမွဳ့ကုိေမွ်ာ္ကုိးျပီး
ဘာမဟုတ္တဲ့ အေဆာင္ယၾတာေတြၾကား
ဗ်ာမ်ားတတ္တဲ့
ေထရ၀ါဒ အမည္ခံေတြကုိလည္း မုန္းတယ္ ။

ေဟာဒီ လူ့၀န္းက်င္ စစ္စစ္မွာ
အေျခခံလုိအပ္ခ်က္ဟာ "အသိဥာဏ္ပညာ"
"ဟန္ေဆာင္ဆရာ" မဟုတ္ဘူး
"အေဆာင္ယၾတာ" မဟုတ္ဘူး ။ ။ ။

၁၄.၁၂.၂၀၀၇
ေသာၾကာေန့
ဆင္းရဲတြင္းနက္ေနေသာ ေရြွျမန္မာမ်ားနွင့္ ေထရ၀ါဒအမည္ခံတခ်ဳိ့ကုိ ေတြ ့ျမင္မိေသာေၾကာင့္......

လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမ

မွဳိင္းညု့ိညု့ိေတာင္တန္းေတြနဲ့ စိမ္းျမျမေတာတန္းေတြက ေပၚလူးရွင္းေတြ သိပ္သည္းလွတဲ့ ျမဳ့ိျပဘ၀န့ဲေတာ့ တျခားဆီပဲ ၊ ဟုတ္တယ္...ငါခရီးထြက္ခဲ့တယ္..ေမြတစ္ေကာင္လုိ ေကြ ့ပတ္တဲ့ေတာင္တက္လမ္းေတြက ငယ္ငယ္က ဖတ္ခဲ့ရတ့ဲ နေႏၵာပနႏၵနဂါးမင္းပန္ခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လုိ....လမ္းေတြက ေကြ့ေကြ့ေကာက္ေကာက္...


ေတာင္တက္လမ္းက ျမင့္လြန္းေတာ့ တအီအီနဲ့ ဟုိင္းလပ္ေလးလဲ မီးခုိးေတြအူလု့ိ....သူ မနုိင္၀န္ထမ္းခဲ့တာပဲ..
ကားဆုိတာ......အဲ.....လူဆုိတာနုိင္ရာ၀န္ကုိပဲ ထမ္းရျပီး..တန္ရာကိုပဲ ေမ်ွာ္လင့္ရမွာေလ...ဒီနိယာမကုိ သစၥာေဖာက္လုိ့ လူ့ဘ၀ၾကီး ဂ်ြန္ထုိးေမွာက္ခုံျဖစ္ရတာ ......( အဲဒါ....ယုံသလား?????)
ေတာင္တန္းေဒသဆုိတာ ေအးတယ္ေလ...ေတာင္နံရံေတြမွာ နွင္းေတြကေ၀့လုိ့....ဒီၾကားထဲ ကားေလကတုိးေတာ့ ပါလာတ့ဲ အ၀တ္နဲ့ အသားမွန္သမွ်မေပၚရေအာင္ ဆြဲအုပ္လုိက္ရတယ္...(မ်က္နွာက လြဲလုိ့)


တအိအိနဲ့ နွစ္နာရီေလာက္ျဖတ္သန္းျပီးခ်ိန္မွာေတာ့ သြပ္မုိး အုပ္ကာ အေဆာက္အဦးေတြ အေပၚစီးကျမင္ရ
တယ္...ကားတခ်ဳိ့ေမာင္းနွင္ေနျပီး လူတစ္ခ်ဳိ့ေျခရွဳပ္ေနၾကတယ္...ရြာလယ္ေစ်းကေတာ့ အရွဳပ္ဆုံးေပါ့...ေနာက္ မွသိရတာက အုန္ဖင္ရြာ{ Um Phyin Village} တဲ့ေလ.. သူတုိ့နုိင္ငံကရြာေတြက ျမဳ့ိနဲ့မျခား...ပညာေရး..
ေဆးေပးခန္း..ဆက္သြယ္ေရးအတြက္ လမ္းေဘးဖုန္းမ်ား... ေတာင္တက္လမ္းေတြသာဆုိတယ္..လမ္းေတြက ျဖဴးလုိ့...က်ြန္ေတာ္တုိ့ရြာက (အဲ..ေလ..နုိင္ငံက) က်ဳိင္းတုံ-ေတာင္ၾကီးလမ္းနဲ့ နွဳိင္းယွဥ္ၾကည့္မိတယ္.. "သိပ္မကြာ ပါဘူးကြာ" ဒါဆို မလုံေလာက္ေသးဘူး... "တျခားဆီပဲ" ဒါလဲ သိပ္မျပည့္စုံေသးဘူး..."နုိင္းစရာ အေၾကာင္းကုိ မရွိဘူးဘူး" တ့ဲ....ေဘာ္ဒါတစ္ေယာက္က ၀င္ေျပာတယ္..သူကထပ္ဖြင့္တယ္.
"နွဳိင္းယွဥ္တယ္ဆုိတာ သိပ္မကြာ တဲ့ အရာေတြကုိပဲ နွဳိင္းယွဥ္ၾကတာ..အရည္အေသြး ကြာျခားလြန္းတဲ့ အရာနွစ္ခုကုိ နွဳိင္းယွဥ္စရာ အေၾကာင္းမ ရွိဘူး" တဲ့..အင္း ... သူေျပာေတာ့လည္း.. အဟုတ္....


က်ြန္ေတာ္တု့ိခရီးက ဒီမွာ မဆုံးေသးဘူး.. ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ ထပ္စီးလုိက္ရတယ္...အုန္းျပန့္ ကမ့္ {Um Pyane Camp} တ့ဲ... လမ္းအျပည့္ ျဖတ္တားထားတဲ့ ဂိတ္ၾကီးနဲ့ ပုလိပ္တစ္ေကာင္က ေစာင့္ၾကဳိေနတယ္..
သူဘာ မွမေျပာခင္မွာပဲ သူ့အၾကဳက္သိတဲ့ ေဘာ္ဒါတစ္ေယာက္က အားကစားစာေစာင္ၾကီးတစ္ခုကုိ ထုိးေပးလုိက္တယ္. .. ဘာခ်က္ကင္း..ဘာကြက္ရွင္း {Checking & Question} မွ မလာဘဲ ဒုိ့ေလးေယာက္အတြက္ ကားထားတဲ့ အတားၾကီး ဖယ္သြားတယ္..”ေအာ္ ဒီမွာလည္း ဒါမ်ဳိးေတြ ရွိတာပဲလား” လုိ့ က်ြန္ေတာ္က စပ္စုလုိက္ေတာ့ ”ရွိတယ္..ေရြနုိင္ငံေတာ္ၾကီး က ျမ၀တီတဲ့ နီးလုိ့ေလ” တ့ဲ...မဲေဆာက္မွာေနျပီး ရင့္က်က္ေနတဲ့ ေဘာ္ဒါၾကီးက ရွင္းျပတယ္..
ဒီလုိနဲ့ ကမ့္လမ္းအတုိင္းေလွ်ာက္လာတယ္...၀ါသနာအရ ေတြ့သမွ်ကုိ ေလ့လာၾကည့္ေတာ့ အိမ္ေတြက ၀ါးကာ.. ၀ါးခင္း..အမုိးက ဓနိ..တကယ့္ကုိ လုံလုံျခဳံျခဳံပါပဲ.. ဆယ္ပုံ ပုံ ခုနွစ္ပုံေလာက္ေသာ အိမ္ေတြက အေပၚစက္ ေအာက္စက္နဲ့..ညဆုိလည္း လစဥ္ေက်းေပးရတဲ့ မီးစက္နဲ့... ထိန္ထိန္ကုိ လင္းလုိ့...ေအာ္...က်ြန္ေတာ္တုိ့ေရာက္ေနတာက ဒုကၡသည္စခန္းတဲ့...ဒုိ့ရြာက..အဲ. ဒုိ့နုိင္ငံေတာ္ၾကီးက ရြာေတြနဲ့ကြာပ....................


အဂၤလိပ္စကားပုံတစ္ခုရွိတယ္.."Some facts are more stranger than ficition" တ့ဲ..”တခ်ဳိ့ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ ေတြဟာ စိတ္ကူးယဥ္၀တၳဳေတြထက္ ပုိဆန္းၾကယ္တယ္” တ့ဲ..မွန္လုိက္တဲ့ျဖစ္ခ်င္းေလ..တကယ္ပါ..ဒီေနရာမွာ (ငယ္ငယ္က ဆရာ တစ္ေယာက္ရဲ့ ေလကုိ ဖမ္းျပီးေျပာရယင္) ထမေရေသာက္ဖက္ ေခါင္းေခါက္ဖက္ေတြနဲ့ လာေတြ ့ရမယ္လုိ့ လုံး၀ လုံး၀ကုိ ေတြးမထားခဲ့ ပါဘူး..လက္ေတြ့မွာေတာ့ ရွစ္နွစ္ေလာက္ကြဲကြာခ့ဲျပီး ရွစ္နွစ္ေလာက္ ရန္ကုန္မွာ အတူေနဖူးတ့ဲ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကုိ တုိက္တုိက္ ဆုိင္ဆုိင္ အဲဒီမွာ လာေတြ့ရတယ္...မခ်ိန္းဆုိပါပဲ ဆုိက္ဆုိက္ျမဳိက္ျမဳိက္ၾကီးသြားခဲ့တာလည္း သူေနတဲ့ေက်ာင္းတည့္တည့္ကုိ..ေနာက္တစ္ ေယာက္က ရန္ကုန္ အေမရိကန္ စင္တာ"Crossroad Cafe" သင္တန္းမွာ အတူတက္ခဲ့ဖူးတ့ဲ သူငယ္ခ်င္း..သူက လူရြွင္ေတာ္တစ္ ေယာက္လုိ မ်က္နွာကုိက ပ်က္လုံးေတြအျပည့္..ျပီးေတာ့ Class Clown..အလြန္သိကၡာၾကီးတ့ဲ ဆရာေတာင္ သူ့ေၾကာင့္မ်က္ရည္၀ဲဖူး တယ္.. ရယ္ရလြန္းလုိ့...ေနာက္တစ္ေယာက္က ဆိပ္ကမ္းသာလမ္းက ဒုိ့ရဲ့ မားသား ကလပ္(စ္) ျဖစ္တဲ့ UMA မွာ အတူတူက်င္လည္ ခဲ့ဖူးသူ...တခ်ဳိ့လည္း လူခ်င္းမရင္းနီးေပမဲ့ ရန္ကုန္က Classes ေတြမွာ ေျခခ်င္းထပ္ဖူးသူေတြ...တစုံတရာရဲ့ ဖိနွိပ္ခ်ဳပ္ခ်ယ္မွဳ့ေၾကာင့္..တစုံတရာရဲ့
ျခိမ္းေျခာက္မွဳ့ေၾကာင့္..အဲဒီ တစုံတရာရဲ့ လူသားမဆန္မွဳ့ေၾကာင့္ သူတ့ုိေတြ အမိေျမနဲ့ ေ၀းေနရေပမဲ့ အျပဳံးမပ်က္ၾကသလုိ စိတ္ဓာတ္လည္းမက်ၾကပါဘူး..အမိေျမရဲ့ လြတ္ေျမာက္မွဳ့ကုိ ငံ့လင့္ေနၾကသလုိ တတ္နုိင္သမွ်လည္း တုိက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾက ၀င္ေနၾကသူေတြေလ..တညမွာ ပါတီေပးရင္း သူတုိ့က ေၾကြးေၾကာ္လုိက္ေသးတယ္ ”ဒါဟာ ဒုိ့ေနဖူးသမွ်ေတြထဲမွာေတာ့ တကယ့္ကုိ လြတ္ေျမာက္နယ္ေျမေလ” တ့ဲ..

( ေနာက္မွသိရတာက သူတုိ့ဟာ ေရြွနုိင္ငံက လဲြျပီး ဘယ္ကုိမွ မေရာက္ဖူးၾကသူေတြပါတ့ဲ ဗ်ား)


၂၆.၁၁.၂၀၀၇
အုန္းပ်န့္ ဒုကၡသည္စခန္း ေရာက္ အမွတ္တရ.....

အေမွာင္ကဘာ (သုိ့) RAMNAYM

က်ြမ္းတေျမ့ေျမ့
တေငြ ့ေငြ ့ေလာင္
ဘ၀ေထာင္ထဲ
ခ်ဳပ္ေနွာင္ဆုိ့ပိတ္
ဒုိ့..အတိတ္သည္.....
..........................
..........................
..........................

အေမွာင္လြမ္းျခဳံ
ဒီ အသုိက္ျမဳံထဲ
အလင္းမသိ
ၾကယ္မရွိဘူး
ပန္းတုိင္ဆုိတာ ေ၀းလာေ၀း ။ ။ ။

18.Nov.2550
Frid day

အျပီးပုိင္ နွဳတ္ဆက္ျခင္း

ေလာေလာလတ္လတ္ စီးဆင္းသြားတဲ့
ေဟာဒီမ်က္ရည္ေတြ မခမ္းေခ်ာက္ေသးဘူး ၊

ထပ္မေၾကကဲြပါရေစနဲ့
တုိးတုိးညွင္းညွင္းနဲ့
ငါ့ရဲ့ေလဟာနယ္ဟာ
ငါ့...ရြက္ေၾကြေတြကုိသာ သယ္ေဆာင္ပါေစေတာ့ ၊

နင္းေခ် ကန္ေက်ာက္ခံရဖု့ိကုိက
ေမြးရာပါ ကံနာတစ္ခုျဖစ္ခဲ့ယင္
ဒီမွာပဲ လက္ျပနွဳတ္ဆက္လုိက္ပါရဲ့ ၊

ေ၀ွ့ခနဲ့တုိက္ခတ္သြားတဲ့ေလေျပဟာ
ရင္ဘတ္ဗလာနဲ့ငါပါ ၊

ဘယ္လုိ ပါေဖါင္းမင့္(စ္)* မ်ဳိးမွ မလာပါနဲ့ေတာ့
မင္းလက္လွဳပ္ရာ က ရေလာက္ေအာင္
ငါကုိယ္တုိင္က ရုပ္ေသးရုပ္မဟုတ္သလုိ
မင္းကလည္း ၾကဳိးဆြဲဆရာ မဟုတ္ေတာ့
ဒီဇာတ္ခုံေပၚမွာ
မင္းနဲ့ငါဟာ
ဘာ ဖန္ရွင္း# မွကုိ မရွိေတာ့ဘူး ။ ။ ။

* performance
# function

16.Nov.2007
Frid day

အိမ္လြမ္းသူ

လြမ္းမိတယ္
မွဳိင္းပ်ပ်ေတာင္တန္းေတြနဲ့
အစီအရီေပါက္ေနတဲ့ ထန္းေတာေတြကုိေလ။

ဘယ္ေတာ့မ်ား ျပန္နမ္းရွုိက္ခြင့္ရမွာလဲ
စပါးခင္းေတြကုိ ျဖတ္သန္းျပီး တုိက္ခတ္လာတဲ့ေလေတြကုိေလ။

လြမ္းတယ္
ဆည္းဆာေအာက္မွာ
ေရခပ္ဆင္းတဲ့ ညီငယ္ ညီမငယ္ေတြကုိလြမ္းတယ္။
ဖုံတေထာင္းေထာင္းနဲ့
လွည္းလမ္းၾကီးကုိလည္းလြမ္းတယ္။
ဖေယာင္းတုိင္မီးေလးေအာင္မွာ
ေရေႏြးၾကမ္းေသာက္ရင္း
စကားစျမည္ ေျပာခဲ့ရတဲ့ညေတြကုိလြမ္းတယ္။

ငါ...နွုတ္မဆက္ခဲ့ပါဘူး
ဒါေပမဲ့
လမ္းခြဲခဲ့ရတယ္။
ငါ...မငုိေက်ြးခဲ့ပါဘူး
ဒါေပမ့ဲ မ်က္ရည္ေတြျဖဳိင္ခဲ့တယ္။

ဒီ...အတိတ္ရဲ့တံစက္ျမိတ္ထဲ
ငါ့အိပ္မက္ေတြ ဘယ္ေတာ့ျပန္ေျခခ်ခြင့္ရမွာလဲ..
နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ့
ဆြဲမိဆြဲရာတြယ္ကပ္ေနရသူေတြထဲ
ေျခသလုံးကုိ အိမ္တုိင္လုပ္ေနရတဲ့ ေဟာဒီ ငနဲတစ္ေယာက္ကေတာ့
အခုထိ အိမ္မျပန္နုိင္ေသးဘူး ။ ။ ။

ဘယ္ကုိလဲ

ဘာလုပ္ၾကမွာလဲ
သူတလူ...ငါတစ္မင္းနဲ့
ဒီလုိပဲ လက္၀ါးၾကီးအုပ္ေနၾကမွာလား

ေဘာ္ဒါတုိ့ေရ
ေဟာဒီ ရီေဗာ္လူရွင္းကာလၾကီးမွာ
အာဏာရွင္ဆန္တဲ့ အေတြးေတြ
လက္၀ါးၾကီးအုပ္တဲ့ လုပ္ရပ္ေတြ
ငါလုပ္မွျဖစ္မယ္ဆုိတဲ့
ရူးမုိက္မုိက္ မာနေတြ မရွိဖုိ့လုိတယ္။

သြားျခင္တဲ့လမ္းေၾကာင္းက ဘယ္လဲ
ပစ္ျခင္တဲ့ တာ့ဂက္က ဘာလဲ
ဒီလမ္းကေလးေတြ မရွင္းေသးရင္ေတာ့
ဒုိ့တေတြဟာ
ပြဲမစခင္ကတည္းကကုိ ရွုံးနွင့္ေနျပီပဲ ။ ။ ။

၂.၁၁.၂၀၀၇
ေသာၾကာေန့

သုိ့.......အေမ

အေမ..ေနေကာင္းတယ္ေနာ္..
ရပ္ေ၀း ေျမျခားကုိ အေျခအေန၇ ေ၇ာက္ေနေပမဲ့
အေမ့ကုိ ဘယ္ေတာ့မွ သားမေမ့ပါဘူး..
အေမ့ရဲ့ ရုပ္ရည္ေတြ ဇရာေထာင္းလုိ့ အေရာင္ေတြေျပာင္းလဲ
အေမ့ရဲ့ ေျခလက္ေတြ ဇရာေျခြလုိ့ တြန့္ေၾကေနလဲ
သားသမီးအေပၚမွာထားတဲ့ အေမ့ေမတ္တာတရားဟာ
ဘယ္ေတာ့မွ မေျပာင္းလဲပါဘူး အေမ..

အေမေရ..
အခုတေလာ သားစာမက်က္ျဖစ္ဘူး..
က်က္လုိက္တဲ့ သခၤန္းစာေတြက
ရဟန္းေတာ္ေတြနဲ့ ျပည္သူေတြေျပးလြားေနတဲ့ ပုံရိပ္ေတြျဖစ္ျဖစ္ေနတယ္အေမ..

အခုတေလာ သားကဗ်ာေတြ သိပ္မေရးဘူး
ေရးလုိက္တဲ့ ကဗ်ာတုိင္းဟာလည္း
ကာရန္မမိ ေသြးညွီနံ့ေတြရရေနတယ္အေမ..

အေမ..တစ္ေယာက္ေကာ လုံျခဳံပါရဲ့လား...
မုန္ယဇ္ေနတ့ဲ ဆင္လုိ
(သခင္ကုိေတာင္ မခ်န္)
လာလာသမွ်လူေတြကုိ ထုိးေ၀ွ့တတ္တဲ့

အမဲရုိးခ်ီထားတဲ့ ေခြးလုိီ
(တစ္အိမ္ထဲက သူငယ္ခ်င္းကုိေတာင္မခ်န္)
လာလာသမွ် ေခြးေတြကုိ မာန္ဖီးျပီရန္မူတတ္တဲ့

စိတ္ၾကြေဆးျပားစားထားတဲ့ ငမုိက္သားလုိ
မိတ္ေဆြရန္သူေတာင္ မခြဲျခားတတ္တဲ့
ဒီရူးမုိက္သူေတြ ေအာက္မွာ
သား...ဘယ္လုိလုပ္ျပီး စိတ္ခ်နုိင္မွာလဲ အေမ..

သားကုိမေတြ့ယင္ အမကုိညွင္းဆဲ
အမကုိမေတြ့ယင္ အေမကုိ နွိက္ကြက္
လြတ္လပ္ျခင္းဆုိတာ ဘယ္မွာလဲ အေမ..

အေမ..ေရ
အေမအုိကုိ မဆုိထားနဲ့
အေမတုိ့ ဘုိးစဥ္ေဘာင္ဆက္ ကုိးကြယ္ခဲ့တ့ဲ
သာသနာ့၀န္ထမ္း ရွင္ရဟန္းစစ္စစ္ေတြကုိေတာင္
ေသနတ္နဲ့ျပစ္ ဒုတ္နဲ့ရိုက္နဲ့
အတင္း အၾကပ္ ဖိနွိက္ေနခဲ့တာ...

အေမရယ္
တစ္ဘ၀စာ ၀မ္းေရးေလးအတြက္
ျပည္သူေတြ အသက္ေပးရေလာက္ေအာင္
တစ္ဘ၀စာ ရပ္တည္ေရးအတြက္
ရွင္ရဟန္းေတြ ေသြးေျမက်ေလာက္ေအာင္
တစ္ဘ၀စာ ဇိမ္ခံေရးအတြက္
ျပည့္ဘဏ္နာေတြ ပ်က္ပ်က္ျပဳန္းေလာက္ေအာင္
မမုိက္ရုိင္းသင့္ခဲ့ပါဘူး အေမ...

ဒီဘ၀ ဒီမ်ွ႔ပဲ ထင္ပါရဲ့ အေမ
ျမင့္မုိရ္မက ေက်းဇူးၾကီးမားတဲ့ အေမအုိရဲမ်က္နွာကုိ
သားတစ္ေယာက္ ျမင္ရဖုိ့မလြယ္ေတာ့ဘူး
နွဳိင္းစရာ မရွိေအာင္ၾကီးမားတဲ့ အေမအုိရဲ့ ေက်းဇူးေတြကုိ
သားတစ္ေယာက္ လက္ေတြ့က်က် ဆပ္ရဖုိ့ မလြယ္ေတာ့ဘူး..

အုိ...အေမရယ္
အေမအုိ ဒီေလာကၾကီးထဲက မထြက္ခြါခင္
ေဟာဒီ ငရဲသားေတြ လက္က
သားတုိ့တေတြ အျမန္လြတ္ေျမာက္ပါရေစလား...
(အေမအုိနဲ့ ျပန္ဆုံနုိင္ဖုိ့ေလ)

အေမ..အေဖနွင့္ ေ၀းေနရသူ အားလုံး... သုိ့........
၂၂.တနလၤာေန့.၂၀၀၇

အေမွာင္ေခတ္

ေန့ေတြ အလင္းမဲ့ေနတာၾကာျပီေလ
ညကလည္း ကုန္းေကာက္စရာမရွိေလာက္ေအာင္
သူ့ကုိသူ အေမွာင္ခ်လုိ့ ။

ဘ၀က
ေဖ်ာက္ဆိတ္ၾကယ္ေလာက္ေတာင္ မလင္းေတာ့
သြားေနတာလား
ရပ္ေနတာလား
ဘာမွကုိ မေသခ်ာဘူး ။

ေသခ်ာတာက
ဒီကဘာမွာ ငါတုိ့ေတြ ေနာက္ဆုံးေရာက္ေနတယ္ဆုိတာပဲ ။

ဒီလုိနဲ့
ျပားခ်ပ္ေနတ့ဲ ငါတုိ့၀မ္းေတြ
ခ်ဳပ္ၾကုိးထပ္ေနတဲ့ ငါတုိ့ပါးစပ္ေတြ
အနာဂတ္မဲ့ေနတ့ဲ ငါတုိ့ေကာင္းကင္ေတြ
ျပီး....
ေနရာတကာမွာ အနုိင္က်င့္ခံေနရတ့ဲ ငါတုိ့သမီးပ်ဳိေလးေတြ
ဘယ္အခ်ိန္ ဘယ္ကာလ ဘယ္ကဘာထိ
(ေဟာဒီ အေမွာင္ထုရဲ့ေအာက္မွာ)
ဆက္လက္ အသုံးေတာ္ခံေနရအုံးမွာလဲ ။ ။ ။

၁၇.၁၀.၂၀၀၇
၇း၂၀ Wed day

Sleeping Chind, MLTR

Sleeping child by MLTR

ေဘာ္ဒါၾကီး ပီေခ... သုိ့

မေၾကကြဲေတာ့ပါဘူး
ရင္နာနာနဲ့ အေၾကြေစာခဲ့သူေတြအတြက္...

ဒါဟာ ဆုံးရွုံးမွု့တစ္ခုဆုိရင္ေတာင္
သမုိင္းတစ္ခုေတာ့ သူတုိ့ ထားရစ္ခဲ့ၾကတာပဲ ။

ပီေခၾကီးေရ (yzarc rewop)
ငါတုိ့ရဲ့ ျငီးတြားသံေတြ
ငါတုိ့ရဲ့ ေတာက္ေခါက္သံေတြကုိ
ရင္ခြင္ထဲ
ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီး သိမ္းထားရက္နုိင္ပါေပတယ္ ။

မဆံ့မျပဲနဲ့
တစ္စစီေပါက္ ကြဲလာမဲ့တစ္ေန့ထိ
အသင္ပီေခ
မုိက္မုိက္ကန္းကန္းနဲ့ လြယ္ပုိက္ထားေတာ့မွာလား ။

"သမုဒ္ဒရာထက္
ခဏတက္တဲ့ ေရပြက္" တဲ့ ့့့့့့့့့့။
့
တကယ့္ေၾကကြဲစရာပါပဲ
ျမင့္ျမင့္ ျမတ္ျမတ္ တရားသံေတြအတြက္
ပီေခ့ နားေတြ ဆြံ့အေနတယ္
ျမင့္ျမင့္ျမတ္ျမတ္ ရုပ္ပြားေတာ္ေတြအတြက္
ပီေခ့ မ်က္လုံးေတြကန္းေနခဲ့တယ္ ။

ပီေခေရ
ူမင္းေၾကာင့္ ဒုိ့လမ္းေတြ မေျဖာင့္ျဖူးေတာ့ဘူး
မင္းေၾကာင့္ ဒုိ့အိမ္ေတြ အမုိးမလုံေတာ့ဘူး
မင္းေၾကာင့္ ဒုိ့ဘ၀ေတြ အလင္းမရွိေတာ့ဘူး
မင္းေၾကာင့္ ဒုိ့အနာဂတ္ေတြ မလွပေတာ့ဘူး ။

ပီေခေရ
မင္း လုုုပ္ရက္ခဲ့တယ္ကြာ
မင္းလက္မွာ ျမင့္ျမတ္သူေတြရဲ့ ေသြးေတြေပက်ံေနတယ္
မင္း ဘက္နက္ထိပ္မွာ ဒုိ့လူမ်ဳိးစစ္စစ္ေတြရဲ့ ေသြးေတြ (ရန္သူမဟုတ္.ဖက္ဆစ္ သူပုန္လည္း မဟုတ္ပါ) ကပ္ျငိေနတယ္ ။

ပီေခေရ
မင္း...
မင္း...
မင္းေတာ့ကြာ ။ ။

anaggha

ပန္းတုိင္

ျဖစ္ခဲ့သမ်ွလြမ္းေမာဖြယ္
ျပန္ေျပာင္းကာ မတြယ္နဲ့
ေျမာင္းၾကားထဲမွာခ်
ဒို္င္ယာရီေဟာင္းမွာ ထည့္ပစ္ျပီး
ေန့သစ္ကုိ ရွာ
အင္ဂ်င္အသစ္ကုိ ေျပာင္းတပ္
ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ခေရာင္းလမ္းေတြကုိ
အျပင္းသာ ေက်ာ္ျဖတ္
ေလညွင္းတုိ့ရဲ့ ဆဲဆုိသံ
ခေရာင္းလမ္းရဲ့ ျငီးတြားသံေတြကုိ
ဂရုမစိုက္
ငါလုိတဲ့ ခရီးပန္းတုိင္သုိ့
တည့္တည့္ မတ္မတ္ ဦးတည္လုိ့သာ ။ ။

ဧဏီစုိး

အေတြး

က်ြန္ေတာ္ဟာ
အၾကားအျမင္ေတာ့မရပါဘူး
ဒါေပမဲ့
ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားတတ္ပါတယ္ ။

က်ြန္ေတာ္မွာ
မ်က္စိနွစ္လုံးပါ ပါတယ္
ဒါေပမဲ့
တခါတရံမွာမျမင္တတ္ပါဘူး ။

ဒုိ့တေတြဟာ
အနာဂတ္ရဲ့ သားေကာင္းသာ ျဖစ္သင့္တယ္
အနာဂတ္ရဲ့ သားေကာင္ မျဖစ္သင့္ဘူး ။ ။

အေတာင္ပံ တစ္စုံရဲ့ ေတးသြား

ေစတစ္လုံးပိုင္ရွင္ မဟုတ္ပါဘူး
ဒါေပမဲ့
ေၾကေၾက မြမြရုိက္ခ်ဳိးထားခံရတဲ့ အေတာင္ပံေတြ
ငါတုိ့ ျပန္စုစည္းနဳိင္ခဲ့တယ္ ။

အာဏာမရွိပါဘူး
(အာဏာဆုိလုိ့ အိမ္မွာေမြးထားတဲ့ ေခြးကုိေတာင္ ရွဳးတုိက္စြမ္းမရွိပါဘူး)
ဒါေပမဲ့
လြတ္ေျမာက္ရာ ဆုိတဲ့ ကုိယ္ပုိင္အသိေတြနဲ့
ငါတုိ့ လမ္းေတြေပၚထြက္ခဲ့ၾကတယ္ ။

ကာလတာရွည္ ဒီစီးေမ်ာမွဳ့ေတြထဲ
မုန္တုိင္းကုိလည္း ရင္ဆုိင္တယ္
လွဳိင္းၾကမ္းကုိလည္း အံတုတယ္
အေတာင္ပံေတြ ရုိက္ခ်ဳိးလည္း မယုိင္လဲ
ဒါဟာ ငါတုိ့ရဲ့ ေတးသြားအစစ္ျဖစ္တယ္ ။

ဒီေတးသြားဟာ
လူငယ္ခ်ည္း ၾကိုက္တဲ့ရပ္(Rap)ဂီတမဟုတ္ဘူး
လူၾကီးေတြလည္း နွစ္သက္တဲ့ (mix လုပ္ထားတဲ့)
ဂီတအမ်ဳိးအစားျဖစ္တယ္ ။
ဒီေတးသြားဟာ
လူတစ္ခ်ဳိ့ကုိသာ ေဖ်ာ္ေျဖျပီး
လူတစ္ခ်ဳိ့နားကုိ ဗေလာင္ဆူပြက္ေစတဲ့ (Complex beats ေတြမ်ားလြန္းတဲ့)
အတုအေယာင္ဂီတမဟုတ္ဘူး ။

ဒီေတးသြားဟာ
ငါတုိ့ရဲ့ အမ်ုဳိးသားသီခ်င္း(National Anthem)ျဖစ္တယ္
ဒီေတးသြားဟာ
ငါတုိ့ရဲ့ နိဗာန္ဘုံျဖစ္တယ္
ဒီေတးသြားဟာ
ငါတုိ့ရဲ့ ေကာင္းကင္ဘုံျဖစ္တယ္ ။

ပ်ံမယ္....ပ်ံမယ္
ဆက္လက္ပ်ံသန္းေနဦးမယ္
ငါတုိ့ ေတးသြားေတြအသံမစုံမျခင္း
ငါတုိ့ ဂီတေတြပရိတ္သတ္ေတြေရွ့ မေရာက္မျခင္း
ငါတုိ့ေတာင္ပံခပ္သံေတြ(လမ္းေတြေပၚမွာ ျငိမ္းေအးစြာ)
ဆက္လက္ဆူညံေနဦးမယ္ ။ ။ ။

Setember 18..သုိ့ အမွတ္တရ...

ကုိယ္တုိင္ေရး ပုံတူ

ညေတြ အလင္းမရွိရတာနဲ့
ကုိယ့္ ပုံတူေတြထပ္တူ မက်ရတာနဲ့
ဘ၀တူေတြ ပ်ံထြက္သြားလုိက္ၾကတာ
ေရလုိ့ေတာင္ မကုန္နိုင္ေတာ့ဘူး ။

မနက္ျဖန္ဆုိတာကုိ သိတာပဲ
ဘယ္လုိ အေနထားမ်ဳိးနဲ့ ကစ္လုိက္ရင္
ဒီေဘာလုံး ဘယ္ေလာက္ေရာက္မယ္ဆုိတာလဲ သိတာပဲ ။
ဒါေပမဲ့...လူသားပီပီ
တစ္ခါတရံမွာ ငါလဲ အတြက္မွားတတ္ရဲ့ ။

ငါဆုိတဲ့ လက္သီးဆုပ္ေတြ မေျဖေသးသေရြ့
ဘယ္တုန္းက ရွင္သန္ခဲ့မွန္းမသိတဲ့ အျမစ္ေတြ မေသဆုံးသေရြ့
(ဒီ ငါ....လုိ့ အမ်ားေခၚၾကတဲ့)
ငါ့ရဲ့ ပုံတူဟာလည္း
၀ုိးတ၀ါးနဲ့ လမ္းမွားေနဦးမွာပဲ ။ ။ ။

ဧဏီစုိး
၁၃.၉.၂၅၅၀

ထြက္ရပ္ေပါက္ လူငယ္

ဒီည လမသာေပမဲ့
ဒုိ့ ေကာင္ကင္ေလးေတြလင္းေနတယ္..
ၾကယ္ေတြက ၀ပ္၀ပ္ပ်တ္ပ်တ္ ဦးညြတ္လုိ့
ဒုိ့ရဲ့ အလင္းေတြအတြက္
သူတုိ့ ထပ္တူထပ္မ်ွ ခံစားျပတယ္..

ညကလဲ ညပါပဲ
မဆံမျပဲ မ်ဳိဆုိ့ထားတဲ့
သူ့အစာေတြ မေၾကရတာနဲ့
လမ္းေတြကုိ အေမွာင္ခ်ထားရမတဲ့လား..

ညကုိ အေမွာင္ထပ္ဆင့္ထားတဲ့ ညေရ ...
ဒုိ့က အံမတုပါဘူး
ရုိးသားမွဳ့နဲ့ပဲ ယွဥ္ျပဳိင္တယ္..

ဒုိ့က မယုတ္မာပါဘူး
ကုိယ္ပုိင္ အလင္းနဲ့ပဲ ေရွ့ဆက္တယ္ ။။။

ဧဏီစုိး

The Youths who Escape

Tonight,
The moon doesn't shines,
Yet..our sky shine.
Stars delight and share our shine,
Kneeling down respectfully.

The night is merely night,
Should he black out the streets
Not being able to digest what he's overeaten?

Oh,,you,Night with double darkness !!!
We, freedom lovers do not cheat
But compete with honesty.
We, freedom lovers do not be wicked
But lead on with our own light.

eanisoe
14,9,2550

BALANCE

Monks and laity are right and left wings of the same bird,
It cannot be divided
nor placed in different part,
For monks happiness is laity's joy
and For laity dreams are monks goals.

CAUITION

While the brutal and the hostile drown to hellish ralms,
The good and the virtuous lead to havengly states...
Sure,,,,We have to reap as we sow..

နည္းလမ္း

ေပးဆပ္မွဳ့ေတြအတြက္
တုန့္ျပန္မွဳ့က ေလးလံေနတဲ့အခါ
သည္းခံျခင္းနဲ့ေျဖသိမ့္ပါ...

ေတာင္းဆုိမွဳ့ေတြအတြက္
ျဖည့္ဆည္းမွဳ့က မလုံေလာက္တဲ့အခါ
ေ၇ာင္၇ဲမွဳ့နဲ့ေျဖသိမ့္ပါ...

နာက်င္မွဳ့ေတြအတြက္
ကုစားမွဳ့က မထိေ၇ာက္တဲ့အခါ
ကံတ၇ားနဲ့ ေျဖသိမ့္ပါ...

ဧဏီစုိး

Ways to Happiness

Console yourself
by tolerance when respon is slow
for your scrafices.

Console yourself
by contenment when fulfilment is inadequate
for your demand.

Console yourself
by acceptence when cure is unaffective
for your pains.

eanisoe
6;10;2005

တဘက္သတ္

အနာတ၇ဒီအိပ္မက္ေတြကုိမွ
ခဏခဏ မက္ခ်က္ေနခဲ့သူပါ..
ဆာဟာ၇ထဲက
ဘယ္သူမွ မျမင္နုိင္တဲ့ မ်က္၀န္းအစုံနဲ့
သူ့ပုံ၇ိပ္ေတြကုိ
အခ်ိန္တုိင္း ထုဆစ္ေနခဲ့တာပါ..

မေ၇၇ာျခင္းေတြအတြက္
က်ြန္ေတာ့္၇င္ကုိ ခါးစီးဖုိ့
ေ၇၇ာျခင္းေတြက မလုံေလာက္ေသးဘူး..

အျပန္မ၇ွိတဲ့ ဒီခ၇ီးကုိမွ
က်ြန္ေတာ့္ျမစ္က
၇ိုးအစြာစီးဆင္းခဲ့..
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ေဟာဒီ ေ၇ေသာက္ျမစ္ေလးမေသးဆုံးသေ၇ြ့
က်ြန္ေတာ့္ သစ္ပင္ေလးေ၀ေနဦးမယ္...

ဧဏီစုိး
၆.၁.၂၀၀၅

ကဗ်ာ ( 15 )

ဆဲလ္ စင္တာ

ဆဲလ္စင္တာ

ကုိယ္ပုိင္ စူးစမ္းမွဳ့မပါတဲ့ ရုိးရာေတြနဲ့
ယုံၾကည္မွဳ့လြန္ကဲတဲ့ ထုံတမ္းေတြက
အတြင္းလွဳိက္ ထုတ္ယူသြားလုိက္တာ
လူ့အသက္ေပါင္းလည္း မနည္းေတာ့ဘူး ။

မ်ားျပားလွတဲ့ ၀ါဒေတြနဲ့
ဘာမွမေရရာတဲ့ ဒီဖန္ဆင္းရွင္ေတြထဲ
ငါ့ကုိယ္ငါ ဘာ့ေၾကာင့္စီးေမ်ာရမွာလဲ...

တကယ္ေတာ့
ငါ.ကုိယ္တုိင္က ၀ါဒတစ္ခုျဖစ္သလုိ
ငါ.ကုိယ္တုိင္ကပဲ ဖန္ဆင္းရွင္တစ္ဦးပဲေလ ။ ။ ။

ဧဏီစုိး
၂၃.၈.၂၅၅၀
ၾကာသေတး ည..၁၀း၃၉

Self-Center

SELF-CENTER


Due to lack of self-understanding and over-belief
in traditions and customs,
uncountable people have been becoming the victims of it.

Why do i have to devote to in-numerable Isms and
uncertain Creators ?

Actually,
I myself is an Ism and is a Creator.

EA NI SOE

ၾကယ္ေတြေၾကြတဲ့ ည

တစ္စစီပဲ့ေၾကသြားျပီ
လမ္းသင့္လုိ့ပဲလား
ေလပင့္လုိ့ပဲလား
မပ်က္ျပယ္နုိင္ေတာ့တဲ့ ေလထဲကစကားလုံးေတြအတြက္
ငါ့ရင္ဘတ္ေတြ အခုထိဖားဖုိျဖစ္ေနတုန္းပဲ ။

ငါေပးဆပ္ခဲ့ျပီးျပီပဲ
အေတာမသတ္နုိင္တဲ့ ဒီဆန္ဒေတြအတြက္
ငါ..ဘယ္ေလာက္ထိ ဆက္ေၾကြျပေနရအုံးမွာလဲ ။

အျပန္မရွိတဲ့ ဒီခရီးကုိမွ
မုိက္မဲစြာ ေလ်ွာက္မိခဲ့တဲ့ေကာင္ပါ..
ေရာင္စုံလြမ္းေနတဲ့ သူ့ဖုိင္တြဲၾကီးထဲက
(နုံခ်ာလြန္းလွတဲ့)
ဒီငနဲကုိ ထုတ္ပယ္လုိက္ပါေတာ့ ။
အေ၀းဆုံးရဲ့ အေ၀းကေန
မထင္မရွား ဘ၀ေလးနဲ့ပဲ
ငါ.....
သူ့န္းေတာ္ကုိ ဆက္လက္မြမ္းမံေနပါ့မယ္ ။ ။ ။

ဧဏီစုိး
၆.၂.၂၀၀၆

ေလွာင္အိမ္ထဲက ကဗ်ာတစ္ပုဒ္

ေဟာဟုိမွာ..
သူမ်ားေတြ မုိင္ေထာင္ခ်ီတဲ့ခရီးကုိ နွင္ေနၾကျပီ..
ကုန္းလမ္းေရလမ္း
သူတုိ့ အားလုံးတီထြင္ခဲ့ၾကတယ္ ။

သဘာ၀ရဲ့ညစ္ေထးမွု့ေတြကုိ
လူ့စြမ္းအင္နဲ့ ကာကြယ္ရင္း
ခရီးဆုံးကုိေရာက္သူတုိင္းကလည္း
သူ့ပန္းတုိင္နဲ့သူ
လူ့၀န္းက်င္တစ္ခုလုံးကလည္း
သူ့အခြင့္ေရးနဲ့သူ ။

မင္းတုိ့ ငါတုိ့မွာေတာ့
ႏြားေျခရာခြက္ထဲက ဖားသူငယ္လုိ
ဒီဟာေလးကုိပဲ ကဘာၾကီးတစ္ခုထင္လုိ့
တီထြင္မွု့ဆုိတာ မရွိ
ဖန္တီးမွု့ဆုိတာ နတ္ထိေပါ့ (ဘုန္းဘုန္း ေလသံနဲ့..ဟဲ ဟဲ)

ရုန္းကန္လွဳပ္ရွား
သြားသြား လာလာ
လဲက်တုိင္းျပန္ထေပမဲ့
အခ်ိန္က
ရာသီေတြသာ သယ္ေဆာင္သြားတယ္
ပန္းတုိင္ဆုိတာ မေတြ့ခဲ့ ။
၀န္းက်င္တစ္ခုလုံးကလည္း
လူ့အခြင္းေရးသံေတြ ပြက္ေလာညံလုိ့...

သူငယ္ခ်င္း....
သူ့တုိ့လဲလူ
ဒုိ့လည္းလူ
လူခ်င္းတူေပမဲ့
ဘယ္အရာေတြက ခြဲျခားပစ္လုိက္ပါသလဲ ၊၊

ေစ့ေစ့ေတြးရင္
ေရးေရးမက ျမင္နုိင္ေပမဲ့
ကံၾကမ္မာကုိသာ ဒီအတုိင္းပုံျခေနရင္
တုိ့တေတြရဲ့ ဘ၀ေတြလည္း
တဖုန္းဖုန္း ဆက္ေၾကြက်ေနရုံပဲေလ ။ ။ ။

ဧဏီစုိး
၂၈.၆.၂၀၀၄

A poem in Prison

There...
Those are travelling a thousand miles;
And invented land and river routes.
Defending the natural instabilities with human power,
They who had succeed have its own goal
and human its own right.

We,like frogs in the track of cows
considering it as a universe,
have no invention and creation.

Actually,
We struggle, strive and get up whenever we fall down
but our labor was in vain and still missing the way.
The noise of human right spread wide and far, too.

My beloved friend !
They are men and we're too
yet..what differentiate us.

We can see clearly, though we do not think it over,
And if we blame our fate
not seeking for solution instead,
Our lives will incessantly fall like withered leaves in the autumn.

eanisoe

ေကာင္မေလး...သုိ့

ေကာင္မေလး...သုိ့


ေကာင္မေလးရယ္
ေၾကြက်ဖုိ့သက္သက္နဲ့ေတာ့
သူ့ေခါင္းေပၚက ပန္းေတြေ၀ျပမေနပါေတာ့ ။

ေၾကာ့ေၾကာ့ေမာ့ေမာ့နဲ့
လူေတြေရွ့ လမ္းေလ်ွာက္တတ္တဲ့အက်င့္ဟာ
တကယ္ေတာ့
က်ားကစားျခင္းသက္သက္ပါပဲ ။

တဘက္သားရဲ့ လွည့္ကြက္ေအာက္မွာ
မာယာေတြနဲ့ ေတြေ၀မေနပါနဲ့ေတာ့ ။
မွားသြားမိတဲ့ ကစားကြက္တစ္ခုအတြက္
ရလာဒ္ဆုိတာ ျပန္မေျပာင္းလဲစေကာင္းလုိ့ပါ ။ ။ ။

ဧဏီစုိး
၂၀.၂.၂၀၀၆ တနလၤာေန့
ေလွျဖင့္ ခ်င္းတြင္းျမစ္ကုိျဖတ္စဥ္ ခပ္ေဟာ့ေဟာ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ကုိ ေတြ့ရျပီး ခုန္ထြက္လာေသာကဗ်ာ...

သူ့အတ္ထုတ္ပတ္

ငါ့ကုိၾကည့္တုိင္း
ဒီေကာင္...မ်က္လုံးကုိေစြေစြျပီးၾကည့္တယ္ ။
ငါ စိတ္မဆုိးပါဘူး
ဒါေပမဲ့..
သူ့မ်က္လုံးၾကီး
အဲဒီလုိ တသက္လုံး အျမဲေစြသြားမွာ ငါသနားတယ္ ။

ငါ့ကုိ စကားေျပာတုိင္း
ဒီေကာင့္ ေလသံေတြက
ေျခတစ္ဖက္ျပတ္လမ္းေလ်ွာက္သလုိ
ေဒါက္ဂ်က္ ေဒါက္ဂ်က္နဲ့အျမဲေျပာတယ္ ။
ငါ စိတ္မဆုိးပါဘူး...
ဒါေပမဲ့..
သူ့စကားလုံးေတြ အဲဒီလုိ တသက္လုံးျဖစ္သြားမွာ ငါသနားတယ္ ။ ။


ဧဏီစုိး
၁.၈.၂၅၅၀

ကဗ်ာဆရာ

ကစဥ့္ကလ်ားနဲ့
ညစ္ေထးမွု့ေတြ စြန္းေပေလတုိင္း
ေျဖစရာဆုိလုိ့
လူမသိသူမသိ ေဟာဒီကေလာင္တစ္ေခ်ာင္းပဲရိွတာပါ..

မခုိ၀င္ပါနဲ့
က်ြန္ေတာ့ရင္ခြင္က မလုံျခဳံလုံပါ..
မမွီလုိက္ပါနဲ့
က်ြန္ေတာ့္ဘ၀က ခ်ိနဲ့ေနလုိ့ပါ..

ေမွးစက္လုိက္ပါေတာ့
မျငိမ္းေပမဲ့လည္း
သာသာယာယာေတာ့ရွိမွာပါ ။

ငဲ့ေစာင္းၾကည့္မေနပါနဲ့ေတာ့
အနာမက်က္ေသးေပမဲ့
အဲဒီလုိ လမ္းေတြေပ်ာက္တဲ့အခါတုိင္း
ကေလာင္ေတြနဲ့လုံးေထြးေနက်မွုိ့
သူရယ္...
ေကာင္းကင္ၾကီးေတာင္ငုိေတာ့မယ္ ။ ။ ။

၂၄.၄.၂၀၀၆

i need a girl

ဘ၀

ဘ၀ဆုိတာ
ေနာက္ဆုံးေတာ့လည္း
ဒီလုိပဲ.....
အရုိးေတြနဲ့ အဆုံးသတ္ၾကရတာပဲ။
ျပီးေတာ့.....
ပုခက္နဲ့အုတ္ဂူၾကား
ခဏတာရွန္သန္ခြင့္ေလးပဲ။
ဒီေတာ့ ဘ၀င္မျမင့္ပါနဲ့
မေမာက္မာပါနဲ့
ၾကင္နာပါ
ကူညီပါ
ကုိယ္ျခင္းစာပါ။။။။။။။


ဧဏီစုိး

လူငယ္

ပ်က္ပ်ယ္မွု ့ရဲ့နိယာမ
တန္ျပန္တတ္တဲ့ပဲ့တင္သံ
အထီးက်န္လြန္းနတဲ့ဒုက္ခတရား
ထာ၀ရပဲရွိရွိ
တသက္လုံးပဲတည္တည္
ေက်ာက္ေဆာင္တစ္ခုရဲ ့ခုိင္ခံ့ပုံမ်ဳိးနဲ ့
ေျခလွမ္းေတြကုိဆက္ရမယ္။

သြားလုိတဲ့ခရီးတစ္ခုအတြက္
ထုံထုိင္းေနတဲ့အေတြးစေတြကုိပစ္လြတ္
ခ်ိနဲ ့ေနတဲ့ဦးေနွာက္ကုိေဆးထုိး
ယိုင္နဲ ့ေန တဲ့ေျခလွမ္းေတြကုိ
သိပ္ပံနည္းက်ေျပာင္းလဲ
့အင္ဂ်င္တစ္ခုရဲ ့နွုန္းထားနဲ ့
အျမဲတမ္းဆန္းသစ္ေနရမယ္။

ေကာင္းကင္ကုိတက္လွမ္းဖုိ ့ပဲျဖစ္ျဖစ္
ပန္းတစ္ပြင့္ကုိခူးဆြတ္ဖုိ ့ပဲျဖစ္ျဖစ္
ရြန္လန္းတက္ၾကြ
အားမာန္ေတြအျပည့္အ၀နဲ ့
ဒုိ့လူငယ္ေလးမ်ား
အနာဂတ္ကုိ လမ္းခင္းသြားၾကမယ္။။။။

ငါတုိ ့ရြာ

ငါတုိ ့ရြာ


ဒီေျခနွစ္ေခ်ာင္းေလးလူပီပီရပ္တည္နုိင္ဖုိ ့
ငါတုိ ့ေတြ
အေက်ာက္အကန္ကုိရုန္းကန္ေနရ
့့ျဖစ္တည္ရာဘ၀က
တာလြတ္ကတည္းကေျခေခ်ာ္ထားသူမွုိ ့
သူမ်ားကေျခတစ္လွမ္းဆုိ
ငါတု္ိ ့နွစ္လွမ္းလွမ္းမွထပ္တူက်မယ္ ။

တရားမ်ွတမွု ့က
လမ္းေဘးထန္းရည္ဆုိင္ကအု္ိးထဲမွာ
အခုထိ ေခါင္းမေဖၚနုိင္ေသးဘူး ။
မ်ဳိးဆက္သစ္ေတြကလည္း
အေနာက္ဖ်ားက ဇရပ္ပ်က္ထဲမွာ
တ၀ုန္း၀ုန္းတရုန္းရုန္း ။

ြြြလုိက္ဘေရရီကုိ ဂုိေဒါင္လုိသေဘာထားတယ္
အုိင္တီကုိအီတီနဲ ့အမွတ္မွားေတာ့
ဘ၀က
အခုထိဗြက္ထဲကရုန္းမထြက္နိုင္ေသးဘူး ။
ဦးေနွာက္ကလည္း
အခုထိ လူလားမေျမာက္ေသးဘူး ။

ကားေတြကေျဖးေျဖးခ်င္းေရြ ့တယ္
လူေတြကတစ္လွမ္းျခင္းလွမ္းတယ္
လမ္းေတြကလည္း
တစ္.....လမ္း.....သြား.....။

၂၂.may.၂၅၅၀
၉း၄၅ pm

လမ္းေပ်ာ္

လမ္းေပ်ာ္

ေမေမက သူ ့ရြာကေလးမွာ
ပညာတတ္ရဲ့မိခင္ၾကီးၿဖစ္ခ်င္လုိ့
ေခ်ြးနဲ ငြစကဴေတြ၀ယ္ၿပီး
က်န္ေတာ့္ကုိၿမဳ့ိေက်ာင္းပုိ့ခဲ့တယ္။

က်န္ေတာ္က စိတ္ေတြအုိက္စပ္လာတုိင္း
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ရြံမုန္းစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္
ေနာက္ေဖးေပါက္မွာ အသက္ရွဳသံေတြျပင္းျပင္းပ်ပ်။

ေလ်ွာက္ခဲ့တဲ့ေျခလွမ္းေတြကုိျပန္ၾကည့္ျဖစ္တဲ့အခါ
ဒုိးယုိေပါက္ဟာေနလုိ့
မုိးရြာတုိင္းေရယုိတယ္။

ေမေမ့ေခ်ြးစက္ေတြနဲ့
ဘ၀ါဘ၀ကုသုိလ္ေလးက
လူလုိသူလုိပန္းပြင့္ေစခ်င္ေပမဲ့
ေက်ာင္းသားအေရျခဳံထားတဲ့၀ံပုေလြတစ္ေကာင္ကေတာ့
လမ္းေတြေပၚမွာတရားမဲ့ဆဲပဲေလ။။။

လြမ္းျငိမ္း

A poem

Vagrant


My mother sent me to a school in city
Investing her sweat and much money
To be mom of educated man in village.

Whenever I feel in haze
Loathing by myself,
I breathe at back door intensively.

When I look back the way I’ve walked
There’re holes so wide
And water fall whenever it rain.

Though my mother’s sweat
Past good deeds what I did in previous existences
Make me become somebody
I’m a wolf,
Go about ones daily routine
Without fairness.

Trs: Ea Ni Soe

EAST AND WEST


£ West is fine with joy
Where get everything those find.
East is full of suffering
Those are purchasing paper orientation.

£ West is systematic
and man of action.
East is dogmatic
And based on imagination.

£ If you’re in the air
which path is further,
If you’re far-seeing
Which path is achieving
And if it’s a high time
Why don’t you make hay while the sun shines.

Ea Ni Soe
10, march, 2007 5:14 pm

First Sight


ฅ Just a moment I see you
But your figure is unforgettable.

ฅ Just a moment I speak with you
But your speeches are incredible.

ฅ Just a moment I lean on you
But your touch is incomparable.

ฅ Just a moment you smile at me
But your smile is miracle.

Ea Ni Soe
28,3,2550 6:19 pm
In Koh Tao Island,Thailand.

Have heart , please

Have heart, please

! ! My heart is lurking amidst By its fragrance

Like a butterfly.
Actually , I’m a prey in trap.

Though my fingers and legs
Play like a puppet for her.
Openly
! ! I’m a person not a thing.

Ea Ni Soe

Clinging


There’s no "I" nor "You". Regarding as "I" and "You" is the stupidity of the foolish people. Because of this stupidity men cannot find out reality, cannot escape out of lower states and are lurking in the realm of ego. "Its root is delusion" commented Gotama Buddha, 623 BC, in India and who declared himself as an extra ordinary One and is entirely different with personal Gods and dogmas.

His statement is fully acceptable for delusion make us believe something untruth and misconception. For instance, when one sees an attractive girl one pleases seeing, hearing, smelling and touching her. When one sees on the other hand a shabby woman by the roadside one disgusts seeing, hearing, smelling, let alone to touch her. Those acceptance pleasantness and disgust occur due to misconception that based on delusion.

If one realizes vividly both an attractive girl and a shabby woman as they really are, those are just nominal and consist of five primary elements, hard, fluidity, heat and air, one will not please nor does disgust when one see the paradoxical thing. What one essential need in life is that sense, ability to sees as they really are.
The more one eyes is dusty of craving, conceit and jealously, one’s seeking for truth will be further. Many ordinary people cling themselves that’s "I", that’s "He" and those are my "Belongings". That of misconception breeds false belief, then clinging, then desire, then anxiety and then suffering.

Once there was a wealthy man, Ananda who was amazingly reluctant and stingy. He frequently taught his son, "Do not consider the property you belong is too much nor give away any single thing for you have to make it grow. Or else your belonging will ebb away". He then cling his belongings as well as to his son. He did none of meritorious deeds and spent h is entire life working, sleeping, eating and enjoying sensual pleasures.

In next existence he was reborn in deformity in a village of bagger. From that time his mother curried him she was unlucky and faced numeral crisis. Eventually he was disowned when he was come of age. "I have sons, I have property" with this clinging the fool is afflicted, one oneself is not one’s own indeed, how can sons and property be one?

Those miserable results are rooted on delusion..
Delusion….. Do not let it grows, if it’s grow do not water. Find the ways to cut off it with very sharp sword instantly.
Compose by Eanisoe
19, July, 2550
Martyr’s day

One is one's own refuge

Sure, one is one's own refuge, you cannot rely on other in life. Many people according to my experiences are conceited, think highly themselves and full of jealously. Though you speak to them calmly or ask some questions they might ignore or pretend as if they don't hear you whether they're your childhood friends or know each other from A to Z.

What make them conceit and highly think themselves ?
I cannot imagine,,,, may be that's call life.........
We human beings have to encounter such crisis in life ,, paradoxes sweetness and bitterness,,black and white , enjoyable and miserable........

Oh,,,,, that's call life ..... What importance is to take lessons and no to be mischievous yourself.
13, July , 2550

ေအာ္.........ဘ၀....ဘ၀.....ဘ၀

Life is a process of being suffering , we shelter in the mother's womb uncomfortably then grow up gradually from toddler to teenager, then old-age , diseases eventually death.
Where is the essence of life in such short lifespan.

Think it over that none of our belongings can take to our last journey, though other attach to your coffin or corpse, sure .... what we've to take is only our good and bad deeds that we did while we alive.

So,,,,,,, Be aware of your daily life,,, your actions ,,,your thoughts,,, and speech that harm other or not......... that torture oneself or not.......

If your actions , thought and speech make other or oneself harm....remove them all as fast as you can........ If these do not,,,,,,, continue till your last breath..... for it will produce happiness and what you're looking for......

Your ,,,,,,,,,,